Tenniselleboog

De tenniselleboog is een veel voorkomende blessure. Deze blessure komt niet alleen zo als de naam doet vermoeden bij tennissers voor. De medische term is epicondylitis laterales. De tenniselleboog is een overbelastingssyndroom. Dit houdt in dat de pees van de onderarm strekspieren is overbelast. Deze spieren lopen over het polsgewricht en hechten aan op de buitenkant van de elleboog (laterale epicondyl). De spieren die het meest betrokken zijn bij deze aandoening zijn de extensor carpi radialis brevis en de extensor carpi ulnaris.

 

De tenniselleboog valt ook wel onder de naam RSI. RSI is een overkoepelende naam voor een aantal specifieke pees-, zenuw- en spiergerelateerde aandoeningen van de nek en de arm. Het laatste jaar wordt ook wel over de naam CANS gesproken omdat RSI de aandoening niet goed onderscheidt. Maar dit is nog zo nieuw dat RSI nog het meest gebruikte woord is.

 

Symptomen

Bij een tenniselleboog is er pijn ter hoogte van de buitenzijde van de elleboog, soms uitstralend naar de onderarm en pols en zelden uitstraling naar buitenzijde bovenarm en schouder. De pijnklachten treden op wanneer de strekspieren van de pols en de hand worden aangespannen, bijvoorbeeld als we iets met de hand op willen pakken. Je kunt het ook zoals het volgende plaatje proberen:

 

De strekspieren van de pols en de hand worden tegen weerstand aangespannen. Bij aanwezigheid van een tenniselleboog is dit pijnlijk.

 

De oorsprong van de strekspieren van de pols en hand zit vast aan de buitenzijde van de elleboog. Wanneer daarop gedrukt wordt, doet die plek ook pijn. Doordat de pijn in het begin nog wel eens wegtrekt blijven mensen de arm belasten waardoor dit tot pijnklachten kan leiden die ook ’s nachts aanhouden, ook als de arm niet wordt gebruikt. Een tenniselleboog in een gevorderd stadium kan leiden tot kracht- en coördinatieverlies. Er kan pijn zijn bij het rekken van de pols strekkers (elleboog gestrekt en de hand in de richting van de handpalm bewegen.

 

Oorzaken

Het feit dat deze pees overbelast raakt kan twee oorzaken hebben. Ten eerste kan het komen door een te zware belasting voor een korte of lange periode en ten tweede kan de belastbaarheid van de pees verlaagd zijn door bijvoorbeeld een slechte doorbloeding. Deze slechte doorbloeding kan vele oorzaken hebben. Door de verlaagde belastbaarheid kan een gewone belasting al overbelasting zijn en dus klachten geven. Bij overbelasting van een pees komen er kleine scheurtjes in het bindweefsel van de pees. Omdat peesweefsel van nature slecht is doorbloed, duurt het lang voordat de pees weer is hersteld. De pijn van de elleboog gaat in het begin altijd langzaam weer weg, hierdoor blijven mensen de elleboog belasten en komt deze nooit tot volledig herstel.

 

Maatregelen die u zelf kunt treffen

Het vermijden of te verminderen van de activiteiten die de klacht in eerste instantie hebben veroorzaakt. De beste manier om nieuwe pijnaanvallen te voorkomen, is u te houden aan de adviezen van de arts en fysiotherapeut. Het is de moeite waard om die adviezen op te volgen omdat u hierdoor weer spierkracht en conditie opbouwt waardoor een toenemende belastbaarheid van het bewegingsapparaat ontstaat. Slechts dan kunt u toekomstige problemen voorkomen. Uiteraard is ook hier “voorkomen beter dan genezen”. Dat betekent dat sporters, die hun onderarmen zeer intensief gebruiken, specifiek dienen te trainen op hun armspieren die symmetrisch en gelijk belast moeten worden. Langdurige en eenzijdige trainingsvormen, moeten goed afgewisseld worden met oefenvormen die de spanning eraf halen. Ook hier gaat het weer om de juiste verhouding tussen maximale inspanning enerzijds en herstel anderzijds. Doe je iedere dag (zowel beroepsmatig als in de vrije tijd) bepaalde handelingen zodanig dat overbelasting om de hoek komt kijken, dan krijgen de betreffende spieren te weinig tijd voor herstel. Herstel is noodzakelijk voor een goed gestel!

Indien vermijden of verminderen door uw werkzaamheden niet mogelijk is, dan kan er eventueel gebruik gemaakt worden van een elleboog brace om de elleboog te ontzien tijdens de desbetreffende belasting.

 

Behandeling van de fysiotherapeut

Qua behandeling staat ontlasting van de betreffende spieren voorop, evenals het verbeteren van de plaatselijke doorbloeding. Eventueel in de acute fase met ijstherapie.

De fysiotherapeutische behandeling zal zich richten op het verminderen van de pijn, het bewegelijk houden van gewrichten en het op lengte houden van spieren. Ook het verbeteren van de spierkracht is erg belangrijk omdat dit het weefsel sterker maakt. De golferselleboog zal dan in de toekomst minder snel ontstaan. Oefentherapie waarbij de zwakkere spieren worden versterkt, de verkorte spieren worden verlengd en de noodzakelijke balans tussen bepaalde spiergroepen wordt verbeterd. Verder kan de fysiotherapeut de locale doorbloeding trachten te verbeteren d.m.v. diepe dwarse fricties, dry needling en eventueel daaraan verwante therapievormen als periostal pecking. Ook kinesiotaping kan goed helpen in de acute fase.